Nihat Genç: Dışarıda Kenan Evren içeride Anna Karina

Gazeteci Nihat Genç, Veryansın Tv'de 'Dışarıda Kenan Evren, Fransız Kültür’de Anna Karina' başlıklı bir yazı kaleme aldı.

İşte o yazı;

***

Kimsenin .kinde değil biliyorum, Anna Karina 79 yaşında öldü.

Perçem (kahkül) en güzel iri gözlü ve elmacık kemikli kadınlara yakışır.

İlk gençlik yıllarımız romantik sevgilimiz Anna Karina’nın çok kısacık perçemi dünya modası oluverdi, o iri gözleri Japon çizgi filmlerine örnek oldu.

Ünlü entel sinemacı Godard, 60’lı yılların başı, Chanel’ın (parfümcü) TV’de sabun reklamında görüp sevgili ve oyuncusu yaptığı Anna Karina’yı tanımak bize 80 sonrası nasip oldu.

Entel sinemada İkinci Dalga, yeni gerçeklik deyip Godard’dan söz etmeyi çok sevenler vardır, 60’lı yılların sonu Serseri Aşıklar, Çılgın Pierrot, Çete, Hayatını Yaşamak, ne bulduysak? Entel masalarda laf açılınca biz de iki kelime edebilelim diye.

Godard, önce, Anna Karina’ya gerçekçi bir dille bir fahişeyi oynatarak aklımızı başımızdan aldı. Sevgilisi olduğu için olmalı Godard Anna Karina’nın ne kalçalarını ne göğüslerini ne vücudunu tek kare göstermedi, hatta bu ‘romantik sevgili’ filmlerinde öpüşme sahneleri dahi yoktur.

Godard sinemanın büyüsünü bulmuş kısa yoldan film boyunca sadece Anna Karina’nın yüzünü ekrana dayar ve o kamera Anna Karina’nın yüzünden film sonuna kadar hiç ayrılmaz.

Godard sineması bugün çok aşılmıştır bugünden bakınca Godard filmleri eskisi gibi çok çarpıcı gelmiyor olabilir, ama, gençliğimizde böyle hiç değildi, kovboy ve tarihi filmler furyasında İtalya’da Fransa’da sıradan insanın hayatını acımasız gerçekliğini anlatan sinemacılar çıktı ortaya.

Anna Karina’nın erkeğini görür görmez ölümüne aşık olan o saf büyülü yüzünü anlatmak şimdi çok zor, çünkü artık cep telefonlarında ekranlarda ne bol miktarda değme güzel kadınlar görüyorsunuz. Anna Karina’nın yüzünü anlamak için önce hiç değilse bir yıl kadar TV’leri kapatmalı internet sitelerini kapatmalı sokaklardan reklam afişlerini kaldırmalı. Ve renk ses canlılık olmayan bu soluk çiğ dünyada bir sinemaya gidip, Godard’ın bir filminde Anna Karina’nın yüzünü saf saf bağlandığı aşklarını seyretmelisiniz.

Godard kim tanımak mı istiyorsunuz, önce dışarıya dünyaya aç Anna Karina’nın hayallerini tanımak zorundasınız, Godard şudur, Çete filminde Anna Karina iki erkek sevgilisi arasından kalkıp aşağı kattaki tuvalete gider ve tuvalet önünde bilardo oynayan iki kişi vardır. O bilardo masasının yanından geçerken erkeklere utana sıkıla da olsa kur yapmaktan kendini alıkoyamayıp masanın etrafında şöyle dans eder gibi dönüp, kendinden geçmesi ve sonra sevgilisi erkeklerin yanına gitmesi. Kolay aşık olabilen kadınlara romantik sevgimiz böyle mi içimize yerleşiverdi.

Bugün açın gazetelerinizi yazı-yazı-yazı-yazı binlerce yazı, ama düşünce yok!

Açın TV’leri, konuşma-konuşma-konuşma, binlerce tartışma, ama, düşünce yok.

Düşünce olmadan yazı ve konuşma olur mu?

Olursa ne olur: tekrar.

Aynı suratlar, açın ekranı milyon kez Davutoğlu, Didem Arslan, Tayyip Erdoğan ve aynısı, yüzlerce aynı-aynı-aynı-aynı suratlar!

Kapitalizmin geldiği son durak burasıdır, düşünce yoksa anlam da yoktur.

Anlam yoksa hayat da yoktur!

Bu yüzden hayatı değiştirmek istersiniz. Ve sonra hayatı değiştiremeyeceğinizi anlayıp kendinizi değiştirirsiniz.

İşte sanat eserleri filmler aklınızı başınızdan alıp size derin sorular sordurur, Anna Karina gibi kolay aşık olabilecek EN ZAYIF yanlarımızdan bizi hayata bağlar.

Mesela kimsenin emrinde otoritesinde çalışmamak, bu acımasız hayat’ı kabullenmemek, aşksız yapamamak.

Anna Karina, kim mi?

80’li yıllar faşist bir cunta iktidarda. Ankara’da soğuk -35 derece. Kalorifer yok. Odun tüccarları söğütleri ıslatıp satıyor. Hava kirliliğinden karşı kaldırım görünmüyor. Sabah kalkıyorsun Zafer çarşısı karşısında çınar ağaçlarından kirli hava yüzünden ölmüş yüzlerce kuş yerlerde. Jandarma ve tanklar her yerde. Sokağa çıksan bir metre kareye sıkışmış onlarca insanın osuruğuyla şişmiş dumandan boğulmuş göt kadar çay ocaklarından başka neresi var! Yüzbinlerce genç insan tutuklanmış.

Bir İstanbul yapayım dersen İstanbul’a kadar otobüsünüz dört-beş kez aranır, kimlikler, ha şimdi aldılar, ha alacaklar korkusu. Yerler buz tutmuş yolda adım adım zor yürüyorsun. Açlığını giderecek para yok, kaşarlı bir tost bile ne kadar lüks bir yiyecek.

Salep içecek para nerede? Eve dönüyorsun faturası ödenmediği için sular kesilmiş elektrik kesilmiş. Üç battaniyeye birden ev arkadaşınla birlikte sarılıyorsun. Yemek mi, yoğurtlu makarna, üstüne de kekik döküyorsun, ertesi gün ne yiyeceğiz, yine yoğurtlu makarna. Sucuklu tost mu sosisli tost mu, onu okulda zengin kızlar yiyor.

Godard kim mi, Anna Karina kim mi?

Tek nefes alacağın yer Kızılay’da Fransız Kültür Merkezi. Her hafta bedavaya sinema. Bu bedava sinemayı bile akıl edip bilip gelen yok koltuklar bomboş, karanlık içinde bir kaç kişiyle ancak seyrediyorsun. Sahne açılıyor

Jean Paul Belmondo zengin bir karısı var lüks içinde yaşıyor ama aşksız bu kapitalist hayatı sevmiyor. Sonra, eski sevgilisi Anna Karina geliyor. Saçmasapan bir film. Ne başı var ne sonu. Yahu bu Godard ne anlatıyor. İki sevgili kaçıyor. Nereye gittikleri belli değil. Araba çalıyorlar. Paralarını bilerek unutuyor dağıtıyorlar. Yine de paraları yok hırsızlık yapıyorlar, manyak bir film. Ama Anna Karina dans ediyor.

Jean Paul Belmondo sevgilisiyle eski yollarda tarlalar içinde ağaçlar altında bir roman yazıyor. Hayat nedir, parçalıyor işte. Seviştiklerini hiç görmüyoruz. Birazcık ucundan öpüş bu kadar. Ama hep dans ediyorlar. Dans ve hayatın anlamı üzerine ucuz felsefeler. Anna Karina incecik tiril tiril giymiş. Anna Karina ne giyse aklın gidiyor. Anna Karina dans ediyor sinema koltuğunda rüyalardan rüyalara dalıyorsun.

Acımasız kapitalist gerçek, hayatın anlamı nedir, kaçış, saçmalama, ölümüne bağlandığın bir sevgili.

Ve Godard, oyuncularına dans ettirip şarkı söyletir:

‘Götünün çizgisi (çatalı) kaderim oldu’…

‘Götünün çatalı hayatım oldu’.

İki sevgilisi de hayatın anlamını bize söylüyor, hayatın anlamı: Birbirlerinin göt çizgileri.

Film bitiyor, sokağa çıkıyorsun, jandarmalar, tank, TV’de sadece Kenan Evren. Aynı yüzler aynı soğuk aynı faşist iktidar aynı sözler, kırk yıldır aynı suratlar!

Fransız Kültür’den çıkıp Bayındır Sokak’tan Sakarya’ya dalıyorsun, aklın Anna Karina’da, böyle bir sevgilim olsa. Yüzü elmacık kemikleri kısacık saçlarına kulak üstü toka geçirilmiş, kısacık kesilmiş kakülü, hep şarkı söylese hep dans etse.

.kiyim hayatı, .kiyim hayatın anlamını, böyle bir sevgilim olsa, parasız pulsuz vursak yollara, bilmediğimiz yerlere ülkelere gitsek, işte Godard sineması, insana bunları düşündürtmek. O yıllarda yüzlerce arkadaşımız hapise girdi ve ama binlercesi Ege’ye kaçtı.

Şimdi bana çok sıkıcı gelen ama o yıllarda aklımızı alan o filmden aklımda kalan tek sahne, aşk nedir, diyor, cevap: Yanında ‘bugün yine hava çok güzel’ diyen bir sevgilin olması.

Bugün yine hava güzel diyen bir sevgili?

Bu acımasız gerçek dünyada hepimizin rüyası hayatın hepimizin anlamı, yanımızda, bugün hava ne güzel diyecek bir arkadaş, bir sevgili.

Altmışlı yılların sonu, Vietnam savaşıyla dünya yıkılıyor, öğrenci isyanları Paris yıkılıyor. Genç kızların fahişelikten başka şansı yok. Batılı gençler Katmandu’ya Nepal’a parasız pulsuz kaçan kaçana.

Mutlu olmak mı istiyorsunuz, Godard’ın Çete filminde, Anna Karina barda iki erkek arkadaşıyla üç kişi dans ederler. Üç kafadarın dansı beş dakika kadar sürer ve sonunda iki erkek de yorulur. Anna Karina dansına tek başına devam eder.

Dışarda Kenan Evren, Fransız Kültür’de Anna Karina, tek başına dans ediyor.

Tek başına.

Tek başına.

Bilmem niye o gençlik yıllarında hayatın anlamına bu kadar sardık? Hayat nedir, varoluşumuz, sorumluluklarımız, arzularımız, aşkımız, vs. bilmem niye sinemalardan kütüphanelere sahaflara delirmişcesine daldık.

Kitap sinema peşinde biz delirdik hayallerimiz delirdi. Ama gerçek, Kenan Evren hala dışarda seni bekliyor ama şimdi sinema sahnede bir Anna Karina yok. Bugün yanımızda ‘hava güzel’ diyecek bir sevgili yok.

Dışarısı hala soğuk ama filmdeki Anna Karina’nın kısacık perçemleri hiç yok.

Kolay aşık olabilen o eski hülyalı sevgililer pırt diye kolayca başka dünyalara kaçabilen o gözü kara eski arkadaşlar hiç yok.

Dışarda hava yine soğuk ama hayatın anlamını soracak bir şarkı bir arkadaş bir sevgili bugün hiç yok.

Acımasız gerçek aynı suratlar aynı konuşmalar aynı jandarma aynı tanklar, ekranlarda, her yerde aynı işkenceci sıkıcı soğuk tekrar.

Ve hepimizin hayatının acı bilançosu, gerçek’i, bir zamanlar dans ettiğin arkadaşların yorulmuş, dansı şarkıyı bırakıp soğuk tekrara boyun eğip kabullenip bir kenara sinmişler.

Oysa gerçek, dışarda, tek başına, seni bekliyor.

Artık tek başınasın delikanlı, o sinemalarda hayatın anlamını arayan seyirciler kalmayınca o sinemalar da o yıldızlar da o perçem o elmacık kemikli o iri gözlü o kolay aşık olabilen kolayca kaçabilen insanlar da yok oluverdi.

Şu kalemin fırça gibi bir gücü olabilseydi, şuraya kısa kesim bir perçem çiziverseydi.

Şu kalemin romantik bir sesi oluverseydi, sizlere ‘bugün hava çok güzel’ diyebilseydi.'

siyasetcafe.com