"7 Mart 1915 sabahı dünya tarihinin kaderini değiştirecek bir olay şekilleniyordu. O sabah 400 tonluk küçücük Nusrat mayın gemisi üzerindeki 26 Alman yapımı Karbonit mayını Erenköy, Karanlık Limanda kıyıya paralel 11. hatta dökme emri aldı. Gece yarısından sonra hareket edecekti." diye başladığı yazısında mayın gemimizi koruyan Türk topçusunun önemini ve birlikte hareket etmelerinin önemini vurguladı:
"Tüm gayretlere rağmen İngiliz ve Fransızlar mayınları tarayamıyor, Boğazın 10 mili ötesine geçemiyorlardı. 25 Şubattan itibaren başlattıkları mayın tarama harekâtı tam bir felaketti. Tarayabildikleri mayın sayısı 15’i bulmuyordu. 21 İngiliz ve 14 Fransız mayın tarayıcı gemi Türk Topçusu koruması altındaki mayın hatlarına yaklaşamıyordu. Her deneme can ve mal kaybıyla sonuçlanıyordu.
(...)...Nusret gemisinin gizlice döktüğü bu 20 demir kap, harbin devamı ve dünyanın geleceği bakımından, diğer bütün gayretlerden daha mükemmel ve daha kesin sonuçlu hedeflere varmak içindi. Bu engel, İngilizler tarafından başarı ile başlanmış olan Çanakkale harekâtını durduran bir takım psikolojik karışıklıklar doğurdu. Yalnız başına bu engeldir ki, Çanakkale'nin geçilmesini önledi ve gene bu engeldir ki, Türkiye'yi bir bozgundan kurtardı ve harbi uzattı. Bu yüzden, mağluplar kadar muzaffer Avrupa da sarsıldı. Kemiklerini Fransa, Belçika, Polonya, Galiçya, Balkanlar, Filistin, Suriye ve Kuzey İtalya topraklarının örttüğü 6-7 milyon insan, düşmanlarının kurşun ve gülleleriyle değil, 18 Mart sabahı Çanakkale'nin kuvvetli akıntısı altında, ağırlıklarına bağlı bulundukları tel halatları üzerinde gerili duran 20 demir kap yüzünden yok olup gitti.”
Amiral Cem Gürdeniz veryansıntv.com'da bugün yayınlanan yazısında, Çanakkale'ye çıkarma yapmayı denemeden önce emperyalist armadanın İzmir'de Çanakkale'nin bir provası sayılacak saldırısını ve İzmirliler'in kahraman savunmalarının önemini anımsattı:
"5 Mart 1915 sabahı Amiral Richard Peirse emrindeki Müttefik filo İzmir Yeni Kale geçidini zorlayarak geçme teşebbüsünde bulundu. 9 Mart’a kadar süren bu bombardıman ile Çanakkale’de açılacak ana cephenin orta Ege’de harekât ortamı şekillendiriliyordu. İzmir savaş dışı bırakılmalı, deniz harekâtına tehdit teşkil etmemeliydi. Bu limanın Alman denizaltıları ve savaş gemileri tarafından kullanılması önlenmeliydi. Aslında farkında olmadan Çanakkale’de icra edilmekte olan zorla boğaz geçme harekatının bir nevi provasını icra ediyorlardı. Harekât ortamı hemen hemen aynı idi. Burada da mayın hatları ve top bataryaları vardı. İzmir’i işgal amaç değildi. Ancak baskı ve sindirme ile kontrol altına alınması hedefleniyordu. HMS Triumph muharebe gemisi, HMS Euryalus, HMS Swiftsure kruvazörleri ile deniz uçağı taşıyıcı gemisi (bir nevi ilkel uçak gemisi) HMS Anne Rickmers ‘den oluşan filonun emrinde ayrıca 5 mayın tarama gemisi vardı. Bu filo, Narlıdere’deki Yenikale Geçidinin ancak 3 km yakınına kadar yaklaşabildi. 5 -10 Mart arasında icra edilen saldırıda sadece 1 batarya ve 4 sahra topunu imha edebilmişlerdi. Sorun Çanakkale ile aynıydı. Mayınlar taranamıyordu. İngiliz tarama gemilerine kahraman Türk topçu bataryaları izin vermiyordu. Mayın ve namlunun kan kardeşliği söz konusuydu. 9 Mart 1915 günü İngilizler son bir deneme yaptılar. Bu girişimde Mayın Tarama gemisi HMS Okino battı. Can kayıpları oldu. HMS Triumph muharebe gemisi ciddi yara aldı. Bunun üzerine İngiliz Amiral 10 Mart günü ateşkes talep etti. Yenikale geçidi geçilememiş, İzmir boyun eğmemişti. Mayın ve Namlunun etkin iş birliği mağrur emperyalizme geçit vermemişti."
"Türkler o dönemin acımasız İngiliz emperyalizmine 10 Mart 1915 günü İzmir’de ilk tokadını attı." diyen Emekli Amiral Cem Gürdeniz yazısında "İzmir’in 5-10 Mart 1915 tarihleri arasında sergilediği büyük dayanışma ve askeri zaferin canlı tutulması bugünün şartlarında çek önemlidir. Maalesef bu büyük zafer Çanakkale Deniz Zaferinin hak ettiği vefa ve takdire benzer bir anlayış ile güncelde yerini alamamıştır." uyarısını yapıyor.
Siyasetcafe.com