Şairlerin sesi Cemal Reşit Rey’de

Portekiz geleneksel müziğini hem kendi ülkesinin hem de dünyaca ünlü şairlerin sözleriyle buluşturarak kendine has bir tarz  yaratan Branco, acı, hasret ve çaresizlik şarkıları yerine hayattan keyif alan şarkılara imza atıyor.

Son yıllarda Portekiz müziğinde daha çağdaş tınılara yönelen Cristina Branco, 2016 yılında Menina, 2018 yılında Branco albümlerini müzikseverlerle buluşturdu.  

Son zamanlardaki en büyük heyecanlarından biri de yazmak olan Cristina Branco, alkali beslenme üzerine ‘Road Cook’ isimli bir de kitap yayımladı.

Cristina Branco Kimdir?

 

Cristina Branco 1972 yılında Portekiz’in Almeirim şehrinde doğdu. İlk gençlik yıllarında caz ve blues ağırlıklı müzikler dinleyen Branco, şarkı söylemeye arkadaşlarıyla eğlenmek üzere başladı. Billie Holiday, Ella Fitzgerald, Janis Joplin ve Joni Mitchell dinlemeyi Amália Rodrigues’e tercih eden bir genç kızken 18. yaş gününde büyükbabasının armağan ettiği ve Rodrigues’in az rastlanan kayıtlarından oluşan albüme aşık oldu ve Fado söylemeye başladı.

 

İletişim okurken iyi bir gazeteci olmayı isteyen Branco’nun kelimelerle arası hep iyi olduğundan albümlerinde de şarkı sözleri dikkat çekiyor. Portekiz’in ünlü şairlerinin yanı sıra Paul Éluard, Léo Ferré, Alfonsina Storni, Slauherhoff gibi farklı ülkelerden şairlerin de dizelerinden esinle yepyeni Fado şarkılar yapan Branco, Fado’yu şiirle birleştirerek tüm dünyaya sunuyor. Branco şarkı sözlerini oluşturan şiirlerle hayattan zevk alan Fado’lar seslendirerek kendi yolunu çiziyor.

 

25 Nisan 1996’da verdiği iki konserden hazırladığı ve 1000 adet bastırdığı “Cristina Branco, Live in Holland”  adlı canlı konser albümü piyasaya çıkar çıkmaz tükenince 9 baskı daha yapan Branco, bu kaydıyla on binlerce müziksevere ulaştı.

 

1999 yılında ünlü Fransız müzik dergisi “Le Monde de la Musique” tarafından “Dünya Müziği” kategorisinde En İyi Müzik Ödülü’nü alan Branco’nun uluslararası kariyeri de eş zamanlı olarak yükselmeye başladı. 2000 yılında “Post-Scriptum” albümünü yayınlayan Branco, Fransa’da yeniden “En İyi Albüm” ödülünü aldı.

 

İlk ticari başarı yakaladığı ülke olan Hollanda’ya vefasını gösterdiği bu albümle beraber kendi tarzını tamamen ifade etmeye başlayan sanatçı, aynı yıl tüm dünyada 130’dan fazla konser verdi.

 

2005 yılındaki “Ulisses” adlı albümünü, 2006 yılında yayınladığı ve Amália Rodrigues’e ithaf ettiği “Live“ adlı albümü takip etti. 2007 yılında Fado sınırlarının dışına çıkarak ünlü şarkıcı ve şarkı yazarı José Afonso’nun şarkılarına yönelen Branco, 2009 yılında çıkardığı “Kronos” isimli albümünde “zaman” temasını işledi.

 

 

2011 Ocak ayında Amsterdam Sinfonietta ile daha önce Bobby McFerrin, Chick Corea gibi sanatçılarla yapılan 6 konserlik bir yeni yıl konser serisi verdi.

 

Branco, 2011 yılında Fado Tango albümünü piyasaya çıkardı. 2011 ve 2012’de Güney Amerika, Ortadoğu ve Avrupa'da 100’ün üzerinde konser verdi.

2013 yılında 12. albümü “Alegria” ile saf, ironik, içten bir anlatımla günlük hayatın içinden kadın ve erkek portreleri sundu. Branco’nun bu albümündeki hikâyeler ve karakterler, Manuela de Freitas, Gonçalo M. Tavares, Miguel Farias, Jorge Palma, João Paulo Esteves da Silva, Pedro Silva Martins, Mário Laginha, Ricardo J. Dias gibi Portekiz’in en yetenekli çağdaş yazarlarının kaleminden çıktı.

Son yıllarda Portekiz müziğinde daha çağdaş tınılara yönelen Cristina Branco, 2016 yılında Menina, 2018 yılında Branco albümlerini yayınladı. Kendi estetik yaklaşımıyla hazırladığı bu albümlerde daha özgün bir sound yakalayan Branco, sıra dışı bestecilerle müzikal işbirliklerine imza attı.  

siyasetcafe.com