Dilipak 103. ve 104. ayetlere bakıp amiraller bildirisini yorumladı!

İşte Abdurrahman Dilipak'ın yazısından ilgili bölüm:

Ramazan geliyor ya, ramazan boyunca hem meal, hem tefsir, hem de Kur’an-ı Kerim’in aslının okunmasına erken başlayalım dedik. 103 amiral haberi gelince ben de 103. sure ne diyor diye baktım. Sonra 104 dediler. Ben de 104’e baktım. Aslında “Amiral battı” oynamıyorum, ayetlere bakmak için vesile arıyorum.

Evet, Asr suresi 103. suredir. Mekke döneminde inmiştir. 1. Asr’a yemin olsun ki, 2. İnsan mutlaka ziyandadır. 3. Ancak iman edenler, salih amel (iyi işler) işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye eden ve sabrı tavsiye edenler bunun dışındadır.

Bir de 104’e bakalım: Hümeze, 104. suredir ve 9 ayettir.Mekke’de nazil olmuştur. Adını ilk ayetten alır. Hümeze “çekiştirip, karalamak” demektir.. Bu Sure, insanların başkalarına karşı hadsiz, edepsiz, kaba, küstahça davranmasının yanlışlığına vurgu yapar. Bunun sebebi olarak başkalarını hor ve hakir görmek, aşağılama, alay etmek, kusur aramak, gıybet, dedikodu, iftira gibi ahlaksızlıkların sebebinin “kendini bilmezlik ve ahireti unutmak” olduğunu anlatır.

“Hümeze ve Lümeze” taifesi mal, para, güç ve makamına güvenen “kibirli insan”lardır.

(1-2) Mal toplayıp onu tekrar tekrar sayan, insanları arkadan çekiştirip, kaş göz hareketleriyle alay edenlerin (hümeze ve lümezenin) vay haline! (3) Malının, kendisini ebedi yaşatacağını sanır. (4) Hayır, andolsun ki, o Hutame’ye (cehennem) atılacaktır. (5) Hutame’nin ne olduğunu bilir misin? (6-7) O, kalplerin içine işleyecek, Allah’ın tutuşturulmuş bir ateşidir. (8-9) Cehennemlikler, dikilmiş direklere bağlı oldukları halde, o ateşin kapıları üzerlerine kapatılacaktır.

O kapalı kapılar arkasında buluşup, gizlice fısıldaşarak başkalarına tuzak kuranlar, plan yapanlar, başkalarının zaaflarını araştırıp, onları teslim almak isteyenler yok mu, onlar tuzak kurarken Allah onları bildi ve onların tuzaklarını başlarına geçirdi. Mekerallahu! O güvendikleri dağlara karlar yağdı. Onlar dünyaya kazık çakacaklarını sanıyorlar. Oysa bu işin bir de din günü var.

Kimse, asker, bürokrat, yargıç, siyasetçi-sivil, akademisyen, ilahiyatçı, kim olursa olsun, o, mal ve makamın, unvan ve rütbelerin, kendisini ölümsüz yapacağını sanmasın. Her kişinin bu dünyada ve din günü, yaptıkları ve yapmaları gerekirken yapmadıklarının hesabının sorulacağı, uzayıp giden parmaklıklar arasında, kendi zindanlarında mahkum olacakları bir gün var..

(...)

Siyasetcafe.com