UNESCO'nun Trump'a dokunma dediği kültürel miraslar

UNESCO'nun Trump'a dokunma dediği 24 tane kültürel mirası sizler için derledik.

Trump, İran Devrim Muhafızları Kudüs Gücü Komutanı General Kasım Süleymani'yi öldürmelerine İran'ın yanıt vermesi halinde, ülkenin kültürel açıdan önemli 52 noktasına saldırı düzenleme tehdidinde bulunmuştu.

Bu tehdidin ardından UNESCO Trump'ı uyararak ABD ve İran’ın savaş döneminde kültürel varlıkları korumaya yönelik uluslararası sözleşmelere imza attığını hatırlatarak uyardı. Trump'tan da açıklama gecikmedi. Trump: "Kültürel mirasların hedef alınmamasına yönelik kanunlara uyacağım" dedi.

İran’da UNESCO kültür mirası kapsamında koruma altında olan 24 alan bulunuyor. İşte o birbirinden değerli 24 tarihi alanı siyasetcafe.com olarak sizler için derledik;

Persepolis

Persepolis, etkileyici mimarisi ile Ahameniş İmparatorluğu‘nun son başkentiydi. İran‘ın Şiraz şehrinin 70 km. Kuzeydoğusunda yer alan Persepolis, MÖ 6. yüzyılın sonlarında kurulmuş ve Pers İmparatorluğu’na başkentlik etmiş, çağının gıpta edilen başkentiydi. Ünlü Pers Kralı I. Darius tarafından yaptırılan Persepolis, görkemli saray kalıntıları, etkileyici duvar süslemeleri ve heykelleri ile Pers sanatını, gücünü gözler önüne seriyor.

Farsçada Taht-ı Çemşid (Çemşid’in tahtı) diye adlandırılan, İran’ın Persepolis tarihi kenti, 1979 yılında UNESCO Dünya Mirası Listesi‘ne alınmış. Persepolis, İran’ın Şiraz şehrinin 55 km kuzeydoğusunda bulunuyor.

Chogha Zanbil Zigguratı ve Kompleksi

Choqa Zanbil (Choga Zanbil) o Ziggurat Dur Untāsh, Shush veya Susa şehrinde (Khuzestān bölgesi) yer almaktadır. Bu eski ibadet yeri, Elamitler zamanında Susa'nın koruyucusu olan tanrı Inshushināk'e, ay Hegira'nın 1250'inin etrafına, Susa'nın koruyucusu tanrı Inshushināk'e ibadet etmek için inşa edilmiştir.

Ziggurat, zirvenin, dağın zirvesinin ve yüksek yerin ve Sümer tapınağında çok katlı ve merdiven şeklindeki bir tapınağın anlamını taşıyor. Yerel halk yapay tepeleri çağırıyor "Choga " iken "Zanbil " çöp demektir; Kazılardan önce bu yer baş aşağı bir sepete benziyordu çünkü buna "Choqa Zanbil" deniyordu.

Kelime Choga Khuzestān platosunun kuzey kesiminde antik kalıntıların tepesi anlamına gelir ve tekrarlanan örnekleri şöyle gözlenir: Chogā Zanbil (sepet şeklinde ilkel tepe), chogāmish (İlkel tepe bir koç şeklinde) chogāpahn (büyük ve büyük ilkel tepe) vb.

Chogā Zanbil Tapınağı, yaklaşık 1300 × 1000 metreyi ölçen ve aralarında üç adet ham tuğla duvardan oluşan bir alanı içeren "Dur Unt ash" adlı bir şehir içerisinde yer almaktadır. sırayla: birinci muhafazanın ortasındaki ana tapınak (ziggurat), ikincideki saraylar ve küçük tapınaklar, yeraltı türbeleri ve kralların kraliyet sarayları ve üçüncü safhadaki su arıtma tesisleri.

Diğer ibadet yerleri, elamit erkek ve kadın tanrıları için Choqa Zanbil'de inşa edildi. Ziggurat'ın aslında 5 planları vardı, ancak bugün neredeyse iki tane kaldı. Yanları 105 × 105 metre ölçüldü, zemin seviyesinden yüksekliği 53 metre civarındaydı ve şu anda 25.

Boş olan ve bir odaya benzer bölümleri bulunan birinci ve beşinci katlar hariç, diğer katlar ham tuğlalarla doldurulmuştu. Duvarların içi her zaman kerpiç ve dış cephe tuğla cephe.

Zigguratta kullanılan tuğlaların bir kısmı emaye, diğerleri ise dünyanın en eski çinileri arasında kabul edilen karanfil formunda süslemelere sahipti. Elit çiviyazlı kaligrafi tuğlasındaki ziggurat tuğlalarının tamamı ve yazılı çizgiler binanın yapımcısının ismini ve yapının amacını göstermektedir.

Kuzey-batı ve güney-batı tarafında, sunak platformu, heykelin yerleştirildiği yer, güneş saati, kehanet yeri ve astronomi de dahil olmak üzere, farklı görüşlerinin ifade edildiği iki dairesel platform vardır.

Ana tapınağın batı tarafında yer alan Choga Zanbil'in su arıtma tesisi, iletişim tekneleri kullanılarak inşa edilmiştir, bu nedenle dünyanın en eski arıtma tesisi olarak kabul edilir.

Bu yazı ile bir yazıt Choga Zanbil'de bulundu: "Ben Untāsh Gāl: Altın tuğlaları oydum. Burada bu binayı Gāl tanrıları ve İnşşināk için yaptım ve bu kutsal yeri bağışladım. G godl tanrılarına ve Inshishināk'e hediye olan davranışlarım kabul edilebilir. "

Choga Zanbil tapınağı ve büyük kenti "Dur Untāsh", diğer Elam kentleri gibi, 645 yılında, Asurbanipal liderliğindeki Asur işgalciler tarafından tahrip edildi.

1979 yılında olağanüstü ve uluslararası değeri olan bir anıt olan Dur Untāsh şehrinin kalan kısmı Choga Zanbil, UNESCO dünya mirası listesine dahil edildi.

Nakş-i Cihan Meydanı

Nakş-ı Cihan Meydanı, İran'da İmam Meydanı olarak da anılır. İsfahan'ın merkezinde bulunan, İran'ın ve Güneybatı Asya'nın en geniş meydanı.

Taht-ı Süleyman

Taht-ı Süleyman, İran'ın Batı Azerbaycan Eyaleti'nde bulunan arkeolojik bir sitedir. Başkent Tahran'ın 400 km. batısında, Urmiye ile Hamedan karayolu üzerinde ve Takab şehri yakınlarında bulunur. 2003 yılında Dünya Mirası Listesi'ne alınan site, Zerdüşt ateş tapınağı kalıntıları içerir.

Pasargaday

Pasargad veya Pasargaday, Ahameniş hanedanının ilk başkenti olan antik kenttir. Bugünkü İran'ın güneybatısında, Persepolis'e 78 km, Şiraz'a 130 km uzaklıktadır.

Bam ve kültürel manzarası

Arg-e Bam, yaklaşık 2200 yaşında olan, dünyadaki ham tuğlalardan yapılmış en büyük şehirdir. Bu site bugünkü Bam şehrinin kuzeydoğusunda bulunan Azarin tepesinin üzerinde yer almaktadır. Arg-e Bam antik kentinin yüzeyinde 20 hektar bulunur. Kalenin etrafında yüzyıllar boyunca bu kentsel kompleksi dış saldırılara karşı koruyan derin bir hendek vardı.

Arg-e Bam şehrinde tespit edilen yapılar arasında geçmişte bir ana galeri bulunmaktadır. bazarSasanyalı bir ateş tapınağının kalıntıları, tarihi 'zur khane' spor salonu, hamamlar, ahırlar, kışlalar, hapishaneler ve 'dört mevsim sarayı'. Ortak konutlar inşa edildi ve birbirine bağlandı. Bazı özel evlerde, özel banyo kalıntıları görülebilir. Ahırlar evlerden ayrı alanlara yerleştirildi.
Bazı evlerin iki katı vardı ve bu da geçmişin çağlarından birinde nüfusun artmış olduğunu gösteriyor. İslami dönemde onlar, iki cami inşa Cuma Camii ve Hazreti Muhammed Camii ve bir 'Hoseiniye' (Emam Hosein şehadetinin anma törenleri için bina) çağrıldı. 'Dört Mevsim Sarayı' üç katlıdır ve hükümetin yeriydi, tüm ikametgahlar ve hükümet kararları bu ikametgah tarafından çıkarılmıştı.

Soltaniyeh Kubbesi

Soltaniyeh'in arkeolojik alanı yolun kırk üçüncü kilometresinde yer almaktadır. Zencan-Khoda Grupları. Soltaniye'nin kubbesi kırk sekiz buçuk metre yüksekliğinde, zamana ait -khanide ve dokuz yılda, 704’ten ay mısırının 713’ine kadar, Soltan Mohammad Khodabande Uljaytu’nun türbesi olabilmesi için düzenlenmiştir. Bu eser, İtalya'daki Fiore'deki Santa Maria kubbesi ve Türkiye'deki Ayasofya kubbesinin ardından İran'daki en büyük kubbe ve dünyadaki kubbeli üçüncü tarihi bina. Soltaniyeh kubbesi İran'daki en önemli beşinci anıt olarak kabul edilir.

Bisotun'un kaya yazıtı

Bisotun'un yıkılma yazıtı, Harsin ilindeki eşcinsel kentte bulunmaktadır (Kermānshāh bölgesi), Bisotun Dağı'nın eteklerinde. Bu yazıt dünyanın en büyüğü ve ilk bilinen Farsça metinleri. Akamanış (520 ila C).

Bu metin, dünyadaki en önemli ve bilinen antik belgelerden ve Achaemenid döneminin en önemli tarihi metinlerinden biridir; Darius'un kendi sunumunu ve orta Magus Gaumata'ya karşı kazandığı zaferin açıklamasını ve isyancıların ele geçirilmesini anlatıyor.

İnsizyonun üzerinde, farohar uçuşta. Darius'un Ahura Mazda ve sol bacağının hayranlık uyandırıcı ayaklarının altında yatan Gaumata'nın göğsüne yaptığı hayranlıkla sağ elini kaldırdı. Arkadan elleri ve boynu bir iple bağlanmış olan isyancılar, Darius'un önünde arkalarında duruyorlar.

Kralın başının arkasında bir mızrak ve kemerli bir kapı görebilirsiniz. Çivi yazısı karakterleriyle mevcut metin üç dilde: Eski Farsça, Elamit ve Babil veya Akadca. "Bisotun" kelimesi şu şekillerde belirtilir: Bagestāne, Baghastāne, Bahistān, Bahistun, Behistun, Bāqestān, Bostān ve Bisotun "sütunsuz" anlamına gelir.

"Tanrıların yeri" anlamına gelen Bisotun bölgesi İran'ın ulusal eserleri arasındadır ve 2006’in UNESCO Dünya Mirası. Yolun yanındaki ve dağın eteklerinde yer alan küçük kayalarda, Safevî Şah Soleiman döneminde ve Arsacid dönemi tasarımının merkezinde daha az ilgi uyandıran ve yeni bir bağış sözleşmesi yapılmış olan Arsacid dönemine ait rölyef çizimleri görülebilir.

Kara Kilise (Kara Kelisa veya Tatavus)

Kara Kelisa veya Kara Kilise, San Taddeo'nun mezar yeridir. Tarihsel kaynaklar bu dönemde ortaya koymaktadır. Sasani Ermenilerin bir kısmı Zerdüşt inancının, diğeri ise Mithraism'in bir takipçisi idi. 43 yılında d. C. Tatavus ve Bartholomew adlı iki adam, Azarbayejan'da Hristiyanlığın vaazını üstlendi.

Shushtar hidrolik sistem

Shushtar'ın hidrolik sistemi eşcinsel kentte (Khuzestān bölgesi) bulunmakta ve döneme dayanmaktadır. Akamanış Sassanid'e kadar. İstisnai bir operasyonla dünyanın en önemli mimari eseri ve dünyanın en usta geleneksel ve el yapımı hidrolik sistemi olarak kabul edilen bu antik yapılar, birlikte çalışan köprü, baraj, yel değirmeni, şelale, kanal ve muazzam tünellerin ortak bir bölümünü oluşturur Suyu yönlendirmek ve en iyi şekilde yararlanmak için inşa edildiler.

Bu karmaşık ve dahiyane sistem, tarım alanlarını sulamak ve su tüketimi için kullanılmaktadır. Bu yapıların en önemli bileşenlerinden biri, suyun farklı parçalara iletilmesi işlevini yerine getiren yeraltı ve el kazma kanallarıdır.

Band-e Mizān antik yapıları, Kolāh Farhangi, el oyması Gar Gar nehri, Polband-e Gar Gar, şelaleler ve su değirmenleri seti, Band-e Borj-e Ayār ve ibadet yeri Şuştar'ın Band-e mohi Bāzān'ında (Band Khodāfarin), Salāsel kalesi, Daryun kanalı, Polband-e Shādorvān, Band-e Khāk, Lashkar köprüsü, Shāh Ali ve Band-e Sharābdār köprüsünde, Hep birlikte 2009 yılı UNESCO Dünya Mirası Listesi'nde "Shushtar'ın tarihi tesisat sistemi" olarak listelenmiştir.

Şeyh Safi Ardabili Türbesi

Şeyh Safi-ad-din Ardabili'nin Mozolesi, farklı dönemlere ait bir dizi binadan oluşur ve ilk kez Şah Tahmasp'ın isteği için yapıldı. Safevi Bu, üniter bir yapının görünüşünü aldı. Bu anıtsal kompleks, Safevi egemenliğiyle bağlantılıdır, aslında Şah İsmail I de dahil olmak üzere birçok hanedanın kralları burada gömülüdür.

Tebriz Çarşısı, İran'ın Tebriz şehrinde bulunan tarihi bir yapı. Ortadoğu ve dünyanın en büyük kapalı çarşılarından birisi olan yapı, Temmuz 2010 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası Listesi'ne alınmıştır. Tebriz, tarihi boyunca İpek Yolu üzerinde bulunmasından dolayı zengin bir ticaret merkezi olmuştur.

İran Bahçeleri

İran bahçeleri veya Fars bahçeleri, tarafından ortaya çıkarılmış olan bahçe tasarımı geleneği ve tarzı Endülüs'ten Hindistan'a ve ötesine kadar bahçelerin tasarımını etkilemiştir.

Günbedkavus

Günbed-i Kavus, İran’ın kuzeydoğusunda Gülistan Eyaleti'nde şehir. Bu kent İran Türkmenleri'nin yaşadığı en büyük kenttir. Nüfusu yaklaşık 130.000 olan bu kent İran’ın en eski kentlerinden biridir. Eski adı Gorgan, Verkane, Hirkania, Hirkan, Cürcan diye de geçmiştir.

İsfahan Ulu Camii

İsfahan Ulu Camii ya da İsfahan Cuma Camisi, İran'ın İsfahan Eyaleti'ndeki yer alan cuma camisidir. Cami, 771 yılından 20. yüzyılın sonlarına kadar devam eden inşaat, yeniden yapılanma, ilaveler ve yenilemelerin sonucunda bugünkü halini almıştır.

Golestan Sarayı (Gülistan Sarayı)

Golestan Sarayı anıtsal bir girişe sahip ve şimdi ayna salonu, elmas salonu ve fildişi odası gibi bir müze olarak kullanılan çeşitli salonlara sahip. Talar-e Salam adlı taht odasında, 1739'te Hindistan'dan getirilen ünlü Tavuskuşu Tahtı Nader Shah savaş ganimeti olarak. Bu tahtın mücevherlerle süslenmiş yedi kaidesi ve iki adımı var; arkasında bir ejderha görüntüsü ortaya çıkar; duvarlarının çevresinde ince işlenmiş dekoratif yazıtlar vardır.

Şah-i Sokhta (Şah-e Sukhteh)

Shahr-e Sukhte ( Shahr-i Sokhta) Zabol’a giden yolun batısında 57 km’dedir. Zahedan. Genişliği ve sitenin belirli koşulları nedeniyle, Shahr-e Sukhte'nin arkeolojik alanı aynı anda birçok araştırmacının çalışmasının konusu olmuştur. 1960’ta, İtalyan arkeolojik grubun esası için ön kazı çalışmaları başlamıştır. 1967'te, bu enstitü, o zamanlar Arkeoloji ve Popüler Kültür Genel Müdürlüğü ile işbirliği içinde, bu tepeler kompleksini kazmaya başladı ve araştırmalarının sonuçları bir düzine özel kitap ve makalede yayınlandı. Mevcut dönemde, ülkenin Kültürel Miras Örgütü'nün çabaları sayesinde birçok İranlı arkeolog kazı çalışmalarına ve kapsamlı araştırmalarına devam ediyor. Shahr-e Sukhte'nin arkeolojik alanında keşfedilen bulguların niteliği ve niceliği, son birkaç yıl boyunca, Bronz Çağı'na ait bu sitenin en önemli sosyolojik, politik, ekonomik, ticari, esnaf, idari ve III ve II. Binyıl C. Orta Doğu bölgesi boyunca. Bronz bir efsane ve ünlü oküler protez, yıllar önce 4800 civarında olduğunu tahmin eden Şahr-e Sukhte tepelerinin kazılarında keşfedilen değerli eşyalar arasında.

Maymand Kırsal Kültürel Peyzajı

Maymand, İran'ın merkez dağlarının güney ucundaki bir vadinin sonundaki müstakil, yarı kurak bir alandır. Köylüler yarı göçebe tarımsal-pastoralistlerdir. İlkbahar ve sonbaharda geçici yerleşimlerde yaşayan, dağ meralarında hayvanlarını yetiştiriyorlar. Kış aylarında kuru, çöl bir ortamda alışılmadık bir konut türü olan yumuşak kayadan (kamar) oyulmuş mağara konutlarında vadinin aşağısında yaşıyorlar. Bu kültürel manzara geçmişte daha yaygın görünen ve hayvanlardan ziyade insanların hareketini içeren bir sistem örneğidir.

Susa

İran'ın güney batısında, alt Zagros Dağları'nda bulunan tesis, Shavur Nehri'nin doğu tarafında ve ayrıca Ardeshir Sarayı'nın nehrin karşı kıyısında yükselen bir grup arkeolojik höyüğü kapsıyor. Kazılan mimari anıtlar idari, konut ve saray yapılarını içermektedir. Susa, MÖ 5. binyılın sonundan MS 13. yüzyıla kadar aralıksız olarak üst üste yerleştirilmiş birkaç kentsel yerleşim katmanı içeriyor. Site, büyük ölçüde ortadan kaybolan Elamite, Farsça ve Partili kültürel geleneklere olağanüstü tanıklık ediyor.

İran Kehrizi

Günabad Kehrizi, Kai Khosrow Kehrizi olarak da bilinir, MÖ 700 ile MÖ 500 arasında inşa edilen dünyanın en eski ve en büyük kehrizlerinden biridir. İran'ın, Razavi Horasan Eyaleti'ndeki Günabad'da bulunmaktadır ve 33,113 metre uzunluğunda 427 su kuyusu içermektedir.

Lut Çölü

Lut Çölü güneybatı İran'da geniş bir tuz çölüdür. İran iklim olarak Batı Afrika'daki Yeşil Burun Adaları'ndan başlayıp Moğolistan üzerinden Çin'in başkenti Pekin yakınlarına kadar uzanan Afro-Asyatik çöller kuşağının bir paçasıdır.

Yezd şehri

Yezd bölgesi, İran'ın en eski bölgelerinden biridir ve bu alana dağılmış tarihi eserler, her biri kendi yoluyla, İran topraklarının geçmişini anlatır.

Bu bölgedeki insan yerleşimlerinin tarihi, Mesih'ten üç bin yıl öncesine kadar uzanıyor. Bugünün kenti bölgelerinden taşınan halkların göç çağında Belh Afganistan'da İran platosuna doğru, öncüllerinin bazı grupları bu bölgeye geldi, 'Yazdan' olarak adlandırdı ve o zamandan itibaren 'Yazd' ibadete adanmış bir yer haline geldi. Achaemenids ve Sassanids zamanlarında, Yazd bölgesi, sosyolojik ve ekonomik açıdan önemli bir öneme sahipti, ayrıca, bu hanedanlardan, bu bölgenin refah ve yaşam koşullarına özel önem verildi. Müslüman fetihten sonra, Yazd bölgesi 'Dar-ol-Ebade' ('bağlılık ülkesi') unvanını aldı. Tarihsel metinlere ve kent bağlamına göre, yerin eski Zerdüştleri ve diğer alanlardakiler için, Yazd şehrinin temel öneme sahip olduğu ve kutsal ve kutsal şehirleri olarak kabul edildiği anlaşılmaktadır. Mevcut çalışmalar, emir deylamitlerinin hükümeti ile başlayan ve Safevi dönemine ulaşan bir dönemde bu kentin genişliğini ve refahını göstermektedir. Kültürel açıdan da, Yazd bölgesi çok ilginç görünüyor ve Zerdüştlük bilgi mirasının özellikleri parlayan bir tarihsel geçmişe sahip

Fars Bölgesi'ndeki Sasani Arkeolojik Peyzajı

Fars Bölgesi'ndeki Sasani Arkeolojik Peyzajı, İran'ın güneydoğusundaki Fars Eyaleti'nde yer alan ve Sasani dönemine ait sekiz arkeolojik alan için UNESCO tarafından kullanılan resmi adlandırmadır. 30 Haziran 2018'de UNESCO Dünya Mirası Alanı olarak kabul edilmiştir.

Hyrcanian ormanları